i do czego ta wiedza jest mi potrzebna.
To jest właśnie zasadniczy problem, dlaczego muszę znać różnice pomiędzy dzianiną a tkaniną, do czego mi ta wiedza, przecież to nie jestem włókiennikiem, po co mi to wiedzieć. No właśnie jesteś użytkownikiem
i masz swoje upodobania, coś lubisz i preferujesz, innych rzeczy unikasz,
po prostu Ci się nie podobają.
Jeśli chcesz kupić jakiś produkt, musisz go odpowiednio nazwać.Kiedyś
w sklepie Pani ekspedient pomogła wybrać odpowiedni towar na podstawie podanego przez Ciebie opisu.
Teraz musisz wpisać w wyszukiwarkę internetową maksymalnie precyzyjne określenie, żeby system dał Ci właściwą odpowiedź.
Obecnie bardzo wielu producentów ma swoje sklepy internetowe. Tam produkty opisane są przez fachowców, którzy używają branżowego języka. Czasami wcale nie zdając sobie sprawy, że przeciętny nabywca myli pojęcia lub czasami wcale ich nie zna.
Zdarzyło się wielokrotnie, że klient chciał kupić koc. Pisał do firmy e-maila z zapytaniem, czy jesteśmy producentem tkanych kocy. W odpowiedzi otrzymywał informację, że jesteśmy zakładem dziewiarskim i nie mamy tkalni.
Po kilku takich pytaniach postanowiłam zapytać potencjalnego klienta czy ma zdjęcie wyrobu, którego poszukuje. Wtedy okazywało się, że klient poszukuje koca nie tkanego, lecz dzianego. Nie wiem nawet, ilu osobom odmówiłam z powodu pomylenia pojęć.
Rzadziej nieporozumienia dotyczyły czapek, gdyż wtedy łatwiej się domyślić z kontekstu, czego klient szuka. Łatwość to dotyczy jednak osoby, ale nie wyszukiwarki internetowej.
Wcale nie jest to takie proste, żeby te dwa sposoby przetwarzania przędz trafnie określić. Kiedyś można było wziąć materiał do ręki i sprawdzić,
czy uda się go rozciągnąć, jeśli był elastyczny to dzianina, a jeśli stabilny
to tkanina.
Wszystko skomplikowało się w 1939 roku, gdy w amerykańskiej firmie DuPont wynaleziono nylon.
Wraz z rozwojem technologii włókienniczych, wytworzeniem przędz syntetycznych zmieniały się krosna (maszyna do tkania) i maszyny dziewiarskie. Zaczęto tkać tkaniny z dodatkiem włókien elastycznych. Dlatego teraz stara i prosta metoda sprawdzenia nie działa.
Najprościej można to określić poprzez sposób tworzenia wyrobu. Dzianinę się dzieje, a tkaninę tka. Gdy przyglądasz się produktowi, zaobserwuj, jak układają się nitki. W tkaninie przecinają się, w dzianinie tworzą kształt litery V. Tkanina powstaje poprzez skrzyżowanie się dwóch nitek osnowy i wątku. Do produkcji tkaniny potrzebne jest przygotowanie wałów osnowowych,
na których jest nawinięta obok siebie odpowiednia ilość nitek tworzących szerokość tkaniny. Długość tych nitek odpowiada za długość tkaniny.
Nitki wprowadzone między nitki osnowy zwane są wątkiem i to on tworzy wzór na tkaninie.
Dzianina powstaje w wyniku tworzenia oczek. W zależności od sposobu ich powstawania rozróżniamy dzianinę kolumienkową i rządkową. Oczka w dzianinie kolumienkowej połączone są ze sobą w pionie, a w rządkowej w poziomie. Dla dzianiny kolumienkowej (np.bandaże elastyczne, firanki) tak jak przy tkaninie trzeba przygotować wał osnowowy, tego problemu nie ma przy dzianinie rządkowej (np.swetry, czapki ), wystarczy jedna lub kilka nitek przędzy i możemy rozpocząć produkcję.
Co jest lepsze, dzianina czy tkanina ?
Każdy z tych materiałów ma zalety i wady.
Tkaniny są trwalsze w użytkowaniu, bardziej odporne na rozciąganie niż tkaniny. Odporniejsze na uszkodzenia mechaniczne. Wadą jest to, że są sztywniejsze, nie otulają ciała, nie dają swobody ruchów.
Dzianiny natomiast są delikatniejsze w użytkowaniu, szybciej się niszczą i odkształcają.
Zaletą jest to, że, dobrze dopasowują się do kształtu ciała, są bowiem elastyczne i rozciągliwe. Najwyższe technologie dziewiarski pozwalają na zrobienie wyrobu w jednym elemencie bez konieczności zszywania, co daje niesamowitą perfekcję w wyglądzie produktu. Na poziomie projektu (sweter, czapka, szalik, koc, rękawiczki itp.) każdą dzianinę traktuje się jak wyrób unikatowy.
Uznaje się, że technika dziewiarka jest starsza niż tkacka.
Do zrobienia najprostszej dzianiny nie potrzebujemy żadnych narzędzi,
wystarczą palce, kawałek zakrzywionego patyczka. Tak wytworzony
produkt można spruć i zrobić nowy. Tę czynność da się powtarzać wielokrotnie.
Ponieważ dzianiny są delikatne, łatwo niszczeją, dlatego nie zachowało się
zbyt wiele dzianin z dawnych wieków.
Żeby powstała tkanina, najpierw trzeba zrobić warsztat tkacki.